Arrow, Doktór, tu jest więcej takich, co lubią....

Znalazłem w Podkarpackiej bibliotece cyfrowej

Przewodnik po Beskidach Wschodnich. T. 1 cz. 1, Bieszczady

http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmeta...4008E180-1

Przewodnik po Beskidach Wschodnich. T. 1 cz. 2, Gorgany

http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmeta...4008E180-1

Przewodnik po Beskidach Wschodnich. T. 2, Pasmo Czarnohorskie

http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmeta...4008E180-1

W Śląskiej Bibliotece Cyfrowej:

http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata...p;from=FBC

Przewodnik na Czarnohorę i w góry Pokuckie
Autor : Wajgiel Leopold (1842-1906).

"Leopold Pogoń-Wajgiel urodził się w 1842 r. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie i nauk przyrodniczych w latach 1864-1868 w uniwersytetach Lwowskim i Wiedeńskim był przez 38 lat nauczycielem historii naturalnej w gimnazjach we Lwowie, Kołomyi, a od roku 1886 znowu we Lwowie. Miał bardzo szerokie zainteresowania, będąc równocześnie zoologiem, botanikiem, etnografem i pionierem turystyki. Pisał o płazach i gadach Galicji, o pająkach i wijach krajowych, o faunie zwłok ludzkich, rybołówstwie i minogu. W pracy pt. Stosunki zoogeograficzne Galicji (1895) dał pierwszą próbę rozmieszczenia zwierząt w tej części kraju, wyróżniając w nim trzy zasadnicze krainy: Niż, Wyżynę Podolską i Karpaty. Wylicza w niej charakterystyczne dla każdej z tych krain gatunki zwierząt, porównuje ich zespoły, uzasadnia ich genezę, a stosunki te zilustrował sposobem obrazowym na mapie. Wydawał wraz z Marianem Łomnickim i dr. Eugeniuszem Janotą miesięcznik ?Przyrodnik" (1871-1873), Redagował też sam przez krótki okres czasopisma ?Turysta" oraz ?Przyjaciel Młodzieży". Był bardzo cenionym, dbałym o rozwój fizyczny młodzieży pedagogiem. Założył w Kołomyi Żeńską szkolę średnią i był przez 12 lat jej dyrektorem. Brał udział w organizowaniu wystaw krajowych, na których demonstrował swoje zbiory zwierząt szkodliwych w rolnictwie. Założył Czamohorski Oddział Towarzystwa Tatrzańskiego. Był przez Dzieduszyckiego wysoko ceniony i prawdopodobnie zasilany jego finansową pomocą, gdyż złożył w Muzeum kolekcję płazów, gadów, wijów i pajęczaków. Zmarł we Lwowie 11 listopada 1906 r."
(http://www.lwow.com.pl/dzieduszycki/dzieduszyccy4.html)

Dziewięć lat temu, szesnastego grudnia 2000 roku w wieku dziewięćdziesięciu jeden lat zmarł Witold Henryk Paryski - z wykształcenia lekarz, a z zamiłowania wielki znawca Tatr, przewodnik i ratownik, działacz ochrony przyrody, taternik i alpinista, autor wielu prac o tematyce tatrzańskiej.

Od 1922 roku uprawiał turystykę w Tatrach i na Podtatrzu. Brał udział w wielu pierwszych wejściach w towarzystwie znanych taterników (m.in. W. Birkenmajera, T. Orłowskiego, W. Żuławskiego i innych).

Przez wiele lat był też członkiem TOPR, a w latach 1945-1946 jego naczelnikiem. W zakresie ratownictwa i taternictwa organizował i prowadził wiele kursów.

Interesował się również historią Tatr i Podtatrza.

Oprócz Tatr fascynowały go góry Ameryki Południowej. Brał udział w wyprawie alpinistycznej w Andy w 1936-1937 roku

Wszystkie swoje obserwacje i badania oraz całe górskie doświadczenie opisał w wielu książkach i artykułach. Jest autorem wielu ważnych i cenionych pozycji o tematyce tatrzańskiej. Jego dziełem jest liczący dwadzieścia cztery tomy, szczegółowy przewodnik taternicki "Tatry Wysokie". Wraz z żoną - Zofią Radwańską- Paryską stworzył "Wielką Encyklopedię Tatrzańską".

Bez wątpienia Witold H. Paryski zalicza się do grona osób wielce zasłużonych dla Tatr i Zakopanego.

Akademickie Koło Przewodników Tatrzańskich w Krakowie w 2002 roku obrało Zofię i Witolda H. Paryskich za swoich patronów.

Wspólna ich mogiła znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.

Między innymi autor jednego z najbardziej kompleksowych przewodników po Tatrach Wysokich, tzw. WHP (skrót od pierwszych liter imion i nazwiska), czasami nazywany też przewodnikiem Mistrza.

Wraz z żoną Zofią Radwańską-Paryską opracowali Wielką Encyklopedię Tatrzańską, pozycję książkową której nie może zabraknąć na półce miłośnika Tatr.

Co ciekawe, drogi opisane w 24 tomach WHP nie wszystkie zostały poznane przez Paryskiego. Zbierał on opisy dróg od taterników, znajomych po czym zebrał je i opracował pod postacią przewodnika. Już do anegdot przeszły cytaty z tegoż przewodnika: (cytat z pamięci) takie jak: przewieszone piargi, stromym żlebem prosto w dół (częściowo skradając).

Fajnie Maćku że czuwasz nad tymi wydarzeniami

Wspominał o tym niedawno w którymś z wywiadów Cywiński, który właśnie by uniknąć powielania błedów niektórych opisów zrobionych z relacji innych świadków, pisze topo tylko z tego co "pod własnymi nogami widział". Ale i dla tego pewnie opisu całych Tatr nie zrobi, jak w wykonaniu Mistrza, po prostu nie zdąży, ale jak sam mówi nie jest to jego celem.

Zupełnie przypadkowo po włączeniu telewizora natrafiłem na fajny program o przedwojennym uzdrowisku, określanym perłą Karpat, o położonym na ziemi lwowskiej Truskawcu.

Powtórka dziś o 16.35 na TVP Polonia. Warto obejrzeć i poczuć klimat tego słynnego niegdyś polskiego kurortu.



http://rzecz-pospolita.com/truskawiec0.php3

Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-12-2009 09:50 AM przez maciek.

Dziś rano, w radiowej Jedynce usłyszałem wiadomość, o odkryciu w Górach Świętokrzyskich najstarszych na świecie śladów lądowych zwierząt czworonożnych. Były to stworzenia stojące na pograniczu świata ryb i płazów. Do tej pory, za najstarsze w tej kategorii uznawano o kilkanaście milionów lat młodsze ślady, pochodzące z Anglii.

Podobno jest to odkrycie całkowicie zmieniające poglądy paleontologów na temat życia na naszej planecie.

Więcej na ten temat będzie można posłuchać dziś w popołudniowej Jedynce.

http://www.polskieradio.pl/wiadomosci/kr...30280.html

Byłem kilka razy w Górach Świętokrzyskich, ale tych śladów nie zauważyłem.

Wczoraj minęła kolejna rocznica śmierci Ignacego Łukasiewicza-aptekarza, konstruktora lampy naftowej, pioniera przemysłu naftowego. Jemu pierwszemu na świecie udało się uzyskać drogą destylacji ropy naftowej, naftę.

Mieszkał i pracował we Lwowie oraz na Podkarpaciu, w okolicach Krosna, gdzie umarł w 1882 roku (w Chorkówce).

http://www.poland.gov.pl/Ignacy,Lukasiewicz,,6806.html




Na temat okolic i pamiątek związanych z osiągnięciami Łukasiewicza napisał już wcześniej Bartek (patrz poniżej)

http://www.gorskiswiat.pl/innegory/okoli...krosno.php

a zwłaszcza w rozdziale "Skansen przemysłu naftowego w Bóbrce".

Ten post był ostatnio modyfikowany: 08-01-2010 05:25 PM przez maciek.

Maciek pozwoliłem sobie poprawić u Ciebie małą literówkę tzn. Charkówkę na Chorkówkę.

Fajnie, że akurat o Łukasiewiczu wspomniałeś - to osoba bardzo związana z moimi rodzinnymi stronami.

W dniu dzisiejszym mamy rocznicę urodzin Janusza Chmielowskiego (09.01.1878 w Warszawie), jednego z wybitniejszych taterników, autora m.in. znanego 4-tomowego przewodnika po Tatrach mającego po raz pierwszy w historii polskiej literatury tatrzańskiej wymiar bardziej taternicki niż turystyczny.

Z wykształcenia był inżynierem budowy maszyn oraz matematykiem. W latach 1906-1908 był nauczycielem w jednej ze szkół średnich we Lwowie, później pracował w Wilnie i Petersburgu, gdzie mieszkał do października 1923 roku. Następnie wrócił do Polski na Górny Śląsk. Kolejne jego losy obejmowały m.in. niemieckie obozy w 1944 roku w Pruszkowie i Skierniewicach.

Od najmłodszych lat chodził po górach i uprawiał wspinaczkę. W wieku 14 lat (co przypadło w roku 1892) razem z Jakubem Gąsienicą-Szustkiem dokonali pierwszego odnotowanego wejścia na Mały Kozi Wierch. Z pośród innych wielu wybitnych osiągnięć i przejść można wymienić:
- w 1903 roku, trzecie wejście na Ostry Szczyt (pierwsze bez przewodnika);
- pierwszy zdobywca m.in.: Zadni Gierlach (1895), Poślednia Turnia (1898), Orla Baszta i Rumanowy Szczyt (1902), Zadni Mnich, Kaczy Szczyt i Czubata Turnia (1904), Niżnie Rysy, Wyżni Żabi Szczyt i Kościółek (1905), Żabi Mnich (1907), Żabia Lalka (1908);
- w taternictwie zimowym dokonał pierwszego wejścia Żlebem Karczmarza na Gierlach (styczeń 1905)
- poprowadzenie wielu nowych dróg taternickich w Tatrach Wysokich;
- uprawiał też alpinizm w latach 1907 oraz 1913;

W latach 1900-1931 ukazało się w różnych czasopismach tatrzańskich wiele jego artykułów, recenzji, opisów, biografii ludzi związanych z Tatrami. Wspomniany na początku czterotomowy przewodnik (1907-1912) odegrał również znaczącą rolę w tworzeniu nazewnictwa tatrzańskiego. Kolejne jego wydanie napisane już wspólnie z Mieczysławem Świerzem (1925-1926).

Zmarł w wieku 90 lat (26.IV.1968 w Katowicach), niemal do końca zachowując pełną sprawność fizyczną i umysłową. Ostatnią swoją wspinaczkę odbył w wieku 80 lat na Grani Kościelca. Pięć lat później wszedł na swój ostatni "szczyt" Antałówkę.


Źródło: "Wielka Encyklopedia Tatrzańska" - Zofia i Witold Paryski - Wydawnictwo Górskie, Poronin 2004

UFO nad Tatrami

Siedemnastego stycznia 1979 roku po raz pierwszy nad Tatrami zaobserwowano UFO. Około szóstej rano nad zabudowaniami Instytutu Hydrometeorologicznego na Górnych Krupówkach widziano na niebie dwie świecące kule z niebiesko-fioletową poświatą, o średnicach mniejszych niż średnica Księżyca. Jedna z nich szybko zniknęła, a druga przesunęła się nad Świnicę, później poszybowała w stronę Kalatówek i dalej w stronę Tatr Zachodnich.

Powyższe zjawisko na niebie w rejonie Kalatówek zauważono o tej samej porze w elektrowni wodnej w Kuźnicach. Towarzyszyły jemu zakłócenia w pracy elektrowni: wahania napięcia prądu, przedmioty metalowe zaczęły silnie iskrzyć, turbina wydawała z siebie niesamowity hałas, telefon przestał działać.

W Zakopanem tego poranka nie działały radioodbiorniki, a zwierzęta wykazywały niepokój.

Źródło: "To i owo o Tatrach" tom I - Aleksy Siemionow, wydanie nakładem autora, Kalwaria Zebrzydowska 1992 r.



I co Wy na to?

wielkie mi halo, jakiś baca pewnie szukał zbłąkanej owiecki, no chyba, że to filance zerkały na szlaki, czy dużo ceprów po nich chodzi

Na Jurze Krakowsko - Częstochowskiej, w jaskinii Stajna znaleziono szczątki neandertalczyka. To pierwsze takie znalezisko w Polsce.

http://www.polskieradio.pl/nauka/strumie...toria.html

Czternastego lutego 1916 roku urodził się Wawrzyniec Żuławski - taternik, alpinista, ale również pisarz, kompozytor, muzykolog, działacz społeczny, żołnierz Armii Krajowej.

Od najmłodszych lat był związany z górami. Urodził się w Zakopanem. Mając kilkanaście lat zajmował się już taternictwem i należał do czołowych, polskich taterników okresu międzywojennego i powojennego. Wraz z różnymi, sławnymi taternikami tamtego okresu (Z. Korosadowiczem, T. Orłowskim, Z. i W. Paryskimi, A. Puśkaśem.) dokonał licznych pierwszych wejść: Mały Młynarz północną ścianą, Łomnica wschodnią ścianą, Mięguszowiecki Szczyt północno-wschodnim filarem, Lodowy Szczyt środkiem wschodniej ściany. Jeszcze przed II wojną światową zainteresował się Alpami oraz działalnością organizacyjną w zakresie taternictwa i alpinizmu.

Choć formalnie nie był członkiem TOPR, brał udział w wielu akcjach ratunkowych. Swoje wspomnienia z wypraw (także ratunkowych) opisał na łamach różnych czasopism oraz w książkach: "Skalne lato", "Wędrówki Alpejskie", "Tragedie tatrzańskie", "Niebieski krzyż", "Sygnały ze skalnych ścian".

Żuławski był również kompozytorem i muzykologiem. Studiował w Warszawie, Toruniu, Paryżu. Był profesorem Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi oraz w Warszawie. Zafascynowany górami i folklorem komponował utwory o tej tematyce: "Wierchowe nuty", kwintet fortepianowy, mazurki na fortepian.

Podczas wojny walczył w szeregach Armii Krajowej, brał też udział w Powstaniu Warszawskim.

Zginął osiemnastego sierpnia 1957 roku w masywie Mont Blanc, podczas akcji ratunkowej, przysypany przez lawinę lodową. Jego ciało pozostało w górach. Pamiątkowe tablice znaleźć możemy na Symbolicznym Cmentarzu pod Osterwą oraz na cmentarzu w Chamonix.

Warto wspomnieć, że W. Żuławski urodził się i wychował w rodzinie o tradycjach taternickich. Jego matka-Kazimiera, ojciec-Jerzy (także poeta, pisarz, dramaturg) zajmowali się taternictwem i alpinizmem. Jego dwaj bracia: Marek i Juliusz, brat stryjeczny Jacek a także brat ojca również pochłonięci byli tą pasją.



Źródło:

"Zakopane przewodnik historyczny" - Maciej Pinkwart, Lidia Długołęcka-Pinkwart, Wydawnictwo Pascal (Bielsko-Biała 2006)

"Wielka Encyklopedia Tatrzańska" - Zofia i Witold Paryscy, Wydawnictwo Górskie (Poronin 2004)