"Nie chcę umierać, ale nie mam nic przeciwko śmierci w górach. Jestem z nią obeznana, byłoby to dla mnie łatwe po tym wszystkim, co przeżyłam. Większość moich przyjaciół czeka tam na mnie, w górach.."

Wanda Rutkiewicz - Błaszkiewicz ur 4 lutego 1943r.
   

Zaginęła 12 lub 13 maja 1992r. podczas ataku szczytowego na Kanczendzongę. Wraz z Carlosem Carsolio 12 maja o w pół do czwartej wyruszyli w górę z obozu IV na 7950 m. Po dwunastogodzinnej wspinaczce w głębokim śniegu Carsolio stanął na wierzchołku. Schodząc napotkał Wandę na wysokości ponad 8200 metrów. Mimo braku sprzętu biwakowego (miała jedynie namiot) zdecydowała się przeczekać noc i kontynuować wejście następnego dnia.

Jej ciała nie odnaleziono.

W 1994, jako jedna z trzech pierwszych osób została odznaczona (pośmiertnie) Medalem im. Króla Alberta I, przyznawanym za wyjątkowe zasługi górskie przez King Albert Memorial Foundation.

Znaczące przejścia:
1968 – wschodni filar Trollryggenu w Norwegii z Haliną Krüger-Syrokomską (pierwsze przejście kobiece, siódme w ogóle),

1970 – Pik Lenina w Pamirze, jej pierwszy siedmiotysięcznik,

1972 – Noszak (7492 m) w Hindukuszu,

1973 – północny filar Eigeru w zespole kobiecym,

1975 – kierowniczka i organizatorka kobiecej wyprawy na Gasherbrumy
- 11 sierpnia – zdobycie dziewiczego Gasherbruma III (7946 m) wspólnie z Alison Chadwick-Onyszkiewicz, Januszem Onyszkiewiczem i Krzysztofem Zdzitowieckim; jest to rekord wysokości pierwszego wejścia z udziałem kobiet,
- 12 sierpnia – zespół kobiecy osiągnął Gasherbrum II,

1978 – północna ściana Matterhornu zimą w zespole kobiecym,
- 16 października 1978 – Mount Everest, jako pierwszy Polak i Europejka, trzecia kobieta na szczycie świata,Wanda Rutkiewicz zdobyła Mount Everest tego samego dnia którego Karol Wojtyła został wybrany na Papieża. Jan Paweł II przyjmując później alpinistkę (wręczyła mu wówczas kamyk z Everestu oprawiony w srebro), na audiencji skomentował ten fakt mówiąc "Dobry Bóg tak chciał, abyśmy tego samego dnia zaszli tak wysoko"

1985 – Aconcagua w Andach południową ścianą w stylu alpejskim.

15 lipca 1985 – Nanga Parbat, wraz z Krystyną Palmowską i Anną Czerwińską, ścianą Diamir (pierwsze wejście czysto kobiece),

23 czerwca 1986 – K2 (jako pierwsza kobieta i pierwszy Polak),

18 września 1987 – Shisha Pangma z Ryszardem Wareckim,

12 lipca 1989 – Gasherbrum II,

16 lipca 1990 – Gasherbrum I z Ewą Panejko-Pankiewicz,

26 września 1991 – Cho Oyu samotnie,

22 października 1991 – Annapurna południową ścianą, samotnie.

13 maja 1992 r.? Kangczendzonga (8598 m)?

Po wypadku na Elbrusie w 1981 r. ponad dwa lata chodziła o kulach. Nie przeszkodziło jej to już w 1982 r. zorganizować kobiecej wyprawy na K2, choć była krytykowana za upór. Pod najtrudniejszym szczytem świata o kulach pokonywała poprzecinany szczelinami lodowiec Baltoro.

Zdobyła osiem z czternastu ośmiotysięczników: Mount Everest, Nanga Parbat, K2, Shisha Pangma, Gasherbrum II, Gasherbrum I, Cho Oyu i Annapurnę.

"My, alpiniści, kochamy życie tym mocniej, im bliżej jesteśmy chwili, kiedy możemy je utracić. Nikt nie idzie w góry, aby w nich zginąć. Ale jeśli wystawia się w górach życie na ryzyko, jest to tylko miarą wielkości pasji".

Taka właśnie pasja zaprowadziła i ją po raz ostatni na szczyt.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 17-06-2007 01:25 PM przez Fazik.