Czytałem kiedyś opowieści przewodnickie z lat 50-tych. Wówczas były organizowane zakładowe lub gieesowe wycieczki do Zakopanego z całej Polski. Wszystko obowiązkowe, w systemie zmianowym. Dochodziło do takich absurdów, że grupa przejechawszy 17 godzin pociągiem i autobusem dzielona była na trzy, pierwsza z nich szła na kawę i śniadanie, druga na wycieczkę, trzecia na wykład. Potem grupy się zmieniały. Najgorzej miała ostatnia, ponieważ jadła na końcu. A bagaży nie było gdzie zostawić. Wycieczka standardowo kolejką na Kasprowy, na Świnicę i z powrotem. Bywało, że brak widoków pozwalał dostrzec tylko kamienie. Gdy zaś była niepogoda, urządzano przejście Zakopanem z objaśnieniem co ważniejszych zabytków oraz wirtualnym opisem panoramy: Szanowni Państwo, jesteśmy właśnie na Równi Krupowej. Tu na południowy wschód za chmurami widać otoczenie Hali Gąsienicowej, po kolei Kasprowy Wierch ze stacją kolejki linowej oraz najwyżej w polsce położonym laboratorium meteorologicznym stanowiącym zarazem najwyżej zlokalizowany budynek Polski, dalej Beskid, Skrajną Turnię, Pośrednią Turnię oraz wybitny Wierzchołek Świnicy należący administracyjnie jeszcze do Zakopanego... buhahahaha!!! Po takich jazdach chyba każdy miałby dość. Zainteresowanych odsyłam do lektury Tadeusza Staicha pt.: "Góry wołają. Opowiadania przewodnickie".

Ten post był ostatnio modyfikowany: 20-08-2009 04:30 PM przez Galleahad.