Z tym Sławkowskim Szczytem to było tak.W sierpniu ubiegłego roku zajechaliśmy do Tatrzańskiej Łomnicy.Po załatwieniu miejsca zakwaterowania(nie rezerwowaliśmy wcześniej-trafiło się sympatycznie i dość tanio jak na Tatrzańską Łomnicę),naszą przygodę górską rozpoczeliśmy od zwiedzania miejscowych atrakcji.Odwiedziliśmy m.inn ogród botaniczny TANAP(warto-na miejscu można kupić ciekawe roślinki do skalniaka),zjezdżalnię(moja małżonka była zadowolona-ja się bałem i nie skorzystałem),by zakończyć dzień poznawaniem miejscowych uroków gastronomicznych (polecam "Gazdowską Izbę" przy stacji,i borovicke w "Cafe Townson" nieopodal).Nazajutrz skoro świt ,postanowiłem zwiedzić Sławkowski Szczyt(2452m) niebieskim szlakiem dla rozruchu.Wczesnym kursem elektriczki dojechaliśmy do Starego Smokowca ,by następnie kolejką terenową wjechać na Hrebieniok.Z okien wagonika obserwowaliśmy niszczycielskie skutki wichury z lisopada 2004 r.Dalej magistralą (czerwone znaki) poprzez las ,lekko wznoszącą się ścieżką w kierunku Śląskiego Domu,aż do skrzyżowania ze szlakiem niebieskim ,ze Smokowca na Sławkowski Szczyt.Stromiej ,wśród nienaruszonego przez kalamitę drzewostanu regla górnego,do piętra kosodrzewiny.Ponad lasem otworzyły się widoki na zielono-żółte pola Spiszu,w oddali spostrzegliśmy pasma Kralowej Holi i Niżnich Tatr.Pogoda tego dnia była łaskawa,zachmurzenie umiarkowane,od czasu do czasu trochę słońca.Szlak na Sławkowski cieszy się zasłużoną opinią dość żmudnego i takim jest w rzeczywistości(ok 1200m podejścia w mało urozmaiconym terenie)W zakosy poprzez hektary kosodrzewiny dochodzimy do pierwszego punktu widokowego,tzw "Maksymilianki",gdzie naszym oczom ukazuje się widok na Pośrednią Grań,Kościoły i Rywociny,w dole Dolina Staroleśna.Wyżej wśród malejącej kosówki,ścieżka wkracza w strefę usypisk i romowisk skalnych bloków.Omijamy szczycik Królewskiego Nosa,by przejść na południowe stoki nieodległego już szczytu.W pewnym momencie obsewuję grupkę kozic,robię foto,z małą nadzieją na efekty,pasą się wśród zielonych upłazków trochę daleko jak na możliwości mojego aparatu.Podchodząc wyżej,zauważam jeszcze jedną.Niestety jest niefotogenicznie obrócona do mnie tyłem,i nie zwracając na mnie uwagi skubie sobie trawkę.Tym razem ja się na nią obrażam i nie robiąc zdjęcia,ruszam w stronę bliskiego wierzchołka.Na szczycie grupka ludzi skupiona wokół krzyża wyznaczającego najwyższy punkt,ale przede wszystkim piękne panoramy.Podziwiam grań Durny-Łomnica,gdzie w kilka dni pózniej przeżyjemy piękną przygodę.Z ciekawością spoglądam na grzbiet biegnący ku Staroleśnej.Piękny szczyt-może ją kiedyś odwiedzę.Na zachodzie olbrzymi gmach Gerlacha.Wdaję się w pogawędkę z rodakami.Okazuje się,że byli na Gerlachu w sierpniu ubiegłego roku,dokładnie dzięń po mnie-kto wie może się widzieliśmy w Śląskim Domu.Gratuluję im lampy w czasie szczytowania(tego dnia podążałem już szlakiem z Doliny Wielickiej do Popradzkiego Plesa-pogoda była wyśmienita).Pobyt na wierzchołku,wykorzystujemy na fotografowanie,podziwianie-jakieś picie(gorący dzień).Ach,zapamiętać jak najwięcej,unieść w doliny-czar chwil ze szczytów.Schodzimy.W samą porę,obserwuje na wysokości Szczyrbskiego Plesa,trochę chmur zwiastujących deszcz.Nie chcą nam psuć najwyrazniej dnia,bo miłosiernie stoją w miejscu,jakby czekając na nasze zejście na Hrebieniok.Mając trochę czasu,odwiedzamy jeszcze Bilikovą Chate ,by przy zasłużonym browarku,powspominać i pomarzyć o następnych górach i dolinach.
1.Gdzieś tam,w środku kadru-brązowa plamka-kozica.
2.Rumowisko skalne w drodze na szczyt.
3.Pod szczytem-w głębi Durny Szczyt i Łomnica.
4.Foto rodzinne z wierzchołka.
5.j.w.W tle Lodowy szczyt
6.j.w w głębi Gerlach i Staroleśny Szczyt
7.Poniżej Dolina Staroleśna,powyżej grań od Staroleśnego śzczytu po Mały Jaworowy Szczyt.