Stasiu, szkoda, że nie urlopujesz częściej. Miło przenieść się "z Tobą" w tak odległe i nieznane zakątki. Piszesz o niezwykłych miejscach i to w sposób niezwykle ciekawy. Dla mnie takie góry, to jakby inny świat, za wysoka poprzeczka - jeszcze. Co będzie kiedyś... Nie wiadomo. Póki co, jest tyle ścieżek do przedreptania tu, bliżej, tyle miejsc do zobaczenia, pełno kamienia do pogłaskania i hal do przekimania się Za dekadę, albo dalej, może i my rozszerzymy doświadczenia o jaki tysiąc metrów wzwyż.

Dostojny Ortler budzi respekt, zniewala swoją surowością i pięknem.
To co nieosiągalne wczoraj czy dziś może być dostępne jutro, a wówczas satysfakcja większa.
Czy robiłeś jakieś panoramy?