Gosia!

Urodzona, to Ty jesteś na pewno, ale z tego co pamiętam, to raczej pesymistką pogodową. Zawsze przed wyjazdem narzekałaś, że znając swojego pecha, na pewno będzie padać. Sarenkom też się wcale nie dziwię, bo jak ja bym zobaczył taką rozpędzoną herszt Modzinę, która na dodatek pewnie klęła pod nosem jak szewc na wszędobylskie błoto, to sam bym był w niemałym strachu. Nie przypuszczałbym również, że zwykły wąż ogrodowy, może tak dopingująco wpływać na tempo marszu. Nowa znajomość z górską towarzyszką, to rzecz bezcenna. Przynajmniej Cię nie straszyło w tej wielkiej komnacie. A teraz czekam na ciąg dalszy, tylko proszę mi się nie opieprzać!