W ramach nadrabiania zaległości:
Tatry po Chińsku
Pewnie część z Was pamięta że w czasie wakacji miałam praktykanta z Hong- Kongu w pracy. Chłopaczek przemiły więc wlokłam go ze sobą wszędzie by zobaczył kawałek Polski. Na liście najpiękniejszych miejsc nie mogło zabraknąć Tatr. Wyjazd na dwa dni zaledwie ale dostarczył nam wszystkim niesamowitych doznań. W połowie sierpnia wczesnym rankiem ruszyliśmy do Zakopanego. Pogoda mało zachęcająca ale nie szkodzi. Po drodze „zgarniamy” Majkę  która jak zawsze chętna na wycieczki postanowiła do nas dołączyć na jeden dzień. Samochód zostawiamy na Palenicy (ło laboga 40 zł za każdy dzień postoju!!!) i ruszamy……….ale nie na asfalt, od razu kierujemy się na Rusinkę . Widoków nie było, bacówka zamknięta no to idziemy pooglądać kościółek na Wiktorówkach. Tam wpadamy w zadumę wśród drewnianych figurek świętych, Mic zostawia robaczkowy zapis w księdze i schodzimy na dół napić się herbaty. Powracamy na Rusinkę, mgła lekko się podnosi ale i tak nie wiele widać, choć już chociaż tyle że to góry i z wysokie . Drapiemy się na Gęsią Szyję – mgła. Schodzimy brodząc w błocie i wodzie na Polanę pod Wołoszynem –mgła. Dochodzimy do asfaltu-ludzie brrrr wolę mgłę . No ale cóż trzeba jakoś dojść do schroniska. Długo wsłuchujemy się w melodię Wodogrzmotów i ruszamy spiesznie by jak najszybciej zejść z asfaltu. Zostawiamy bety na łóżkach i idziemy nad czarny staw. Mgła wszechobecna. Co prawda widać całą taflę Morskiego Oka, ale chmury zawisły tak nisko z nawet próg Czarnego Stawu jest niewidoczny. Mimo to idziemy posiedzieć we mgle tam wysoko…….wysyłamy smsy do znajomych . Schodząc obchodzimy Morskie Oko druga stroną, mnie przypomina się zima. Pokazuję Chińczykowi szczyty we mgle i zdjęcia zrobione zimą z tego samego miejsca…….ale jakoś widzę że to do nie go nie dociera. Spędzamy jeszcze trochę czasu z Marysią siedząc w pokoju i rozmawiając, żal się rozstawać i widzę że i ona odwleka czas rozstania. W końcu buzi buzi i papa. Potem dostaję smsa, ze po spotkaniu z jelonkami została zabrana przez pana leśnika i bezpiecznie zwieziona do palenicy. Schodzimy do kuchni na herbatę i kolację. Rozmawiamy długo z pewnym gościem który od wielu lat mieszka w Toronto i jeździ sobie w wolnym czasie zwiedza góry świata………..w tym roku zdobył już Kilimandżaro………..oddaję się marzeniom na całego . Idziemy spać, towarzystwo w pokoju bardzo sympatyczne z wyjątkiem jednaj pani która pół nocy gwizdała na chrapiących i klęła jak szewc pod nosem. Rano niecodzienne spotkanie – w tym samym schronisku spała jeszcze jedna Chinka z Pekinu. Ale najważniejsze co się rano wydarzyło to widok jaki sobaczyłam wychodząc na zewnątrz. Miedziane – miedziane od wstającego słońca, czyli wreszcie widoki . Ruszamy jak najszybciej się da. Mic otumaniony moim ciągłym opowiadaniem o górach nabiera ochoty na zwiedzanie najwyższych szczytów i chyba trochę ma mi za złe że idziemy „tylko” na Szpiglasową. W czasie podejścia gdy przechodzi się wąska ścieżką nad dosyć stromo opadającym stokiem nabiera respektu i dziękuje mi że nie wymyśliłam nic trudniejszego. Na szczęście szybko oswaja się z przestrzenia i dalej nie ma problemów, nawet na łańcuchach. Pogoda przepiękna, widoki tez, sycimy nimi oczy do woli. Spoglądam ciągle na Wrota Chałubińskiego znów myśląc o zimie. Schodząc do Piątki mijamy spory płat śniegu, Mic bawi się nim jak dziecko. To dopiero drugi raz w życiu ma okazję widzieć śnieg. Dolin bardzo się zaludnia, sporo turystów. Spoglądam nad nimi i staram się ich nie zauważać i nie słyszeć tego całego gwaru. W schronisku szarlotka i herbatka z termosu. Słońce już coraz niżej i ludzi w związku z tym coraz mniej. Schodzimy nad Siklawę, układam się wygodnie na kamieniu i tak trwamy tam ponad pół godziny zapatrzeni w kaskady potoku. Potem marsz do parkingu i jazda do Zakopanego. Krótki postój przy Jaszczurówce i spacer po tłocznych Krupówkach, ale i tego w tym wyjeździe nie mogło zabraknąć. Wyjazd bardzo udany. Lubiłam patrzeć jak na twarzy mojego chińskiego kolegi maluje się zachwyt i zdziwienie. Wiele miejsc takich było ale w Tatrach było to widać najbardziej, bo to tez takie miejsce które zapada w człowieku głęboko w pamięć i serce wciąż się tam rwie. Mic połknął bakcyla górskiego widać to w jego mailach jak często wspomina właśnie Tatry. Kto wie, może kiedyś spotkamy się razem w ………..Tybecie??
http://picasaweb.google.pl/dpasieka/TatryPoChiSku

Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-09-2007 11:16 PM przez Danusia.