Zazdroszczę tym co wędrują - ja na razie siedzę na czterech literach

Chwile piękne-emocjolnaność przeżywania szlaku także -nie budzi zastrzeżeń

Znajomi w górach to jeden z niewielu powodów dla których w Święta odchodzi się od stołu. Krawców Wierch to jak się okazało idealne miejsce do wieczornego kolędowania. Musieliśmy śpiewać pięknie, bo nagroda w postaci widoków następnego dnia była imponująca.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 27-12-2009 09:39 PM przez paaulo.

Tak, drugi dzień Świąt był piękny. My pospacerowaliśmy po nieco niższych pagórach...klimaty typowo jesienne Zimy nie znaleźliśmy...takiego widoku na Tatry jak paaulo też nie...

Ten post był ostatnio modyfikowany: 28-12-2009 03:44 PM przez Dosia.

Dosia, co jak co ale na brak widoków narzekać nie mogłaś. A widok na Tatry też się znalazł.

Dosia, to chyba gdzieś między Błotnym i Klimczokiem Widoczki na Beskid Śląski i Morawskośląski smakowity
Paaulo, wygląda na to, że kolendowanie zakończyło się podpaleniem chałupy. Oj musiało się dziać.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 29-12-2009 07:43 PM przez Stasiu.

przedsylwestrowy spacerek

pierwsze wyjście noworoczne, niezbyt ambitne wiadomo po nowym roku ciężko zmobilizować się do porządnych działań



drugi dzień był zdecydowanie ciekawszy, postanowiliśmy się troche poopalać (na początku pogoda dopisywała)

potem, niestety było już tylko tak
, albo i gorzej

Edyta, sylwester też w Tatrach?
Noworoczna pozycja bardzo prawidłowa.

Tak w tatrach Pożegnanie starego roku i powitanie nowego bardzo udane.

Co prawda zasp nie było, lawin nie odnotowano - ale zimowo było na pewno. No a przynajmniej takie odczucie zapewniał mi mroźny wiatr wiejący na Połoninie Wetlińskiej. A jak się to wszystko zaczęło? U mnie w rodzinnym domu. Tzn. podczas obecnych odwiedzin postanowiliśmy wspólnie rodzinnie (ja oraz rodzice) wybrać się na Połoninę Wetlińską.

Niegdyś to był mój pierwszy w życiu szczyt przekraczający 1000 metrów no i w ogóle taki "z prawdziwego zdarzenia". Co prawda w międzyczasie miałem okazję tam bywać, jednak już chyba na zawsze tak właśnie, czyli sentymentalnie będę kojarzył tę połoninę.

A co jeszcze mam przed oczami po powrocie? Niestety bardzo niewielką ilość śniegu, ale w zamian błękitne niebo, przyzwoitą widoczność i fajny mroźny wiaterek który pozwolił przewietrzyć trochę płuca.

Schronisko Chatka Puchatka w dalszym ciągu wysokim standardem poszczycić się nie może. Nic się tam nie zmieniło, a przynajmniej w tę lepszą stronę. Z obsługi dało się zauważyć jedynie wielkiego futrzastego kota grasującego po półkach zamkniętego mini-sklepiku. Jadłospis choć zawiera kilka pozycji to jednak nie należy do bogatych, zresztą na jakieś 10 pozycji 5 czy 6 to herbaty, ze 2 czy 3 to kawy no i jeszcze jakieś cappucino odnotowałem. Co do temperatury to na pewno cieplej było niż na zewnątrz, a przynajmniej wiatr po sali nie hulał, ale ogrzać się w tym schronisku to chyba najlepiej można przy herbacie z własnego termosa.

Narzekania tyle. Reszta poezja, bo połoniny jak były piękne tak są i pewnie jeszcze długo będą. A przy zejściu zaliczyłem chyba nawet dobry uczynek - podając rękę dziewczynie która utknęła na środku jednego z kilku zalodzonych odcinków w lesie

A resztę to już dopowiem przy zdjęciach...

    - "oszroniona" ścieżka przy wyjściu z lasu
    - widok w stronę Rawek
    - takie sobie fajne drzewko
    - Chatka Puchatka
    - na "schroniskowym" wierzchołku - widok na Caryńską, a z tyłu także Tarnicę
    - Wetlińska aż po horyzont
    - widok na Smerek
    - ja na jednym z wierzchołków Wetlińskiej - Osadzkim Wierchu 1253 m
    - wracając ku schronisku

Bartek!

Oj, pogoda dopisał górołazom w ten weekend. Twoja wycieczka, jest kolejnym na to dowodem. Pierwsze, zdobywane w życiu pagórki, zawsze przywołują nostalgię i tęsknotę do tamtych lat. Każda, kolejna wizyta, to zazwyczaj sentymentalna podróż po wspomnieniach i porównania do przeszłości. Chyba każdy z nas ma takie miejsca, do których chętnie wraca, czasami po bardzo długim okresie czasu niebytności. U mnie zawsze wywołuje to niezwykle silne przeżycia emocjonalne. I tak już pewnie pozostanie do samego końca.
Ty, to masz szczęście! Kolejna niewiasta uratowana. A wdzięczność w należyty sposób chociaż okazała?

Ty, to masz szczęście! Kolejna niewiasta uratowana. A wdzięczność w należyty sposób chociaż okazała?

Podziękowała słownie
Jeśli pytasz o całusa to nie dostałem

Ładnie tam, choć śniegu faktycznie niewiele. Fajna wycieczka.

Ladnie, Towarzyszu Generale, gratuluje udanego tuptania
cos zima nie dopieszcza tych naszych gor... myslalam, ze Tylko o Tatrach zapomniala, ale tu i na wchod nie dotarla.... oby juz niedlugo sypnelo..

Pzdr!

całusa to nie dostałem

jak ładna była trzeba było samemu się obsłużyć