Odpowiedz  Napisz temat 
Strony (3): « Pierwsza [1] 2 3 Następna > Ostatnia »
Szumawa smutna i nieznana
Autor Wiadomość
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #1
Szumawa smutna i nieznana

Szumawa - smutna i nieznana

W jesieni 2015 miałem okazję pobywać 2 tygodnie w górach nazwanych Szumawą. Niniejszą relację chciałbym napisać trochę dla mnie nietradycyjnym sposobem. Coś między przewodnikiem, historycznymi wsuwkami i własnymi spostrzeżeniami. Wiem, że większość polskich turystów w ogóle nie wie gdzie się te góry znajdują i nie mają zamiaru tracić czas na ich odwiedzenie. Sudety znają tylko w paśmie Jesioników-Karkonoszy-Izerów. Kiedy jadą na południe w Alpy to o Szumawę nie zahaczą, ponieważ jadą ma trasie Berlin i Norymberg lub Katowice i Wiedeń. Nawet Fazik, tirowiec, zna raczej przejścia graniczne Rozvadov, Folmavę lub Dolní Dvořiště, które są mimo obszar Szumawy, niż takie Železná Ruda lub Strážný. Ja sam Szumawę odwiedziłem tylko raz, podczas studiów, to było za głębokiej komuny, gdzie już 50 km przed granicą w pociągu byliśmy legitymowani przez pograniczników. Z drugiej strony mam sporo kolegów, którzy służyli w wojsku właśnie u tego typu jednostki. Jednak wierzę, że moja relacje kogoś zainteresuje i może zapuści się w Sudety po drugiej stronie Republiki Czeskiej (RC).

Szumawa - 140 km długie pasmo gór rozciągające się na południowozachodniej granicy Czech. Granicę tutaj tworzą jeszcze Bawaria i Górna Austria. W najszerszym miejscu ma szerokość 45 km. W stronę Czech góry powoli opadają, na drugą stronę granicy jest już więcej stromo. Sam to zauważyłem i nazwałem je "Płaskie Góry". Wygodą jest, że miejsca wyjściowe są na wysokości 600 - 800 m i potem lekko pod górkę się wyjdzie na wierzchołek. Prawdziwy raj dla Tomtura! Ten by miał Szumawę odwiedzić obowiązkowo. Klimat jest tutaj raczej surowy - zimno i wilgotno. Nawet latem często występują przymrozki. Źródło (raczej dwa) ma tutaj najdłuższa czeska rzeka - Wełtawa. Na płaskowyżu jest sporo torfowisk i te też przyczyniają się do chłodnego klimatu. Trzeba dodać, że Szumawa to jedne z najstarszych gór w Europie.
Szumawa należy do grupy gór wzajemnie pospajanych nazwą jako Sudety. Nie jest to jednak jakieś pasmo górskie. Polskiemu turyście nazwa Sudety kojarzy się z górami na pograniczu Polski i Czech. Najwięcej są znane Jesioniki i Karkonosze. W RC jest Sudetami nazwany cały obszar górski (praktycznie po całym obwodzie Czech), gdzie zamieszkała niemiecka mniejszość narodowa. Kolonizatorzy niemieccy osiedlali się tutaj w dwu falach - w XIII stuleciu na zaproszenie czeskich królów i panów, którzy potrzebowali cywilizować górskie lasy, ponieważ pierwotni obywatele osadzali się w dolinach przy rzekach i potem w XV wieku, kiedy trzeba było zaludnić wymarłe tereny po wojnie 30-letniej. Wzajemne współżycie między kolonizatorami niemieckimi i pierwotną ludnością czeską powoli zostało naruszane, zwłaszcza podczas wzrostu nacjonalizmu w XIX stuleciu. W końcu to wygradowało w czasach II WŚ, kiedy niemiecka mniejszość opowiedziała się za hitlerowskimi Niemcami i dalej znanymi okolicznościami. Po wojnie doszło do kolejnego ekscesu. Mniejszość niemiecka w liczbie około 2,6 miliona ludzi była przymusowo wysiedlona. Trzeba zaznaczyć, że to było około 25% ludności ówczesnej Czechosłowacji. Na omawianym pograniczu w wielu przypadkach były naraz wysiedlone całe wioski. Na Szumawie do dziś poznać, że osiedlanie opuszczonych miejsc nie zawsze było spowodowane pozytywnymi zamiarami nowych przybyszów.
Szumawa ma kolejną tragiczną epizodę. Była częścią i największym symbolem "zadrutowanej" Czechosłowacji w przeciągu lat 50 - 80 XX stulecia. Tutaj się kończył świat socjalizmu i tam dalej następował "zły" kapitalizm. W całym paśmie granicy z Austrią i Republiką Federalną Niemiec w głąb kraju było ustanowione pasmo graniczne, gdzie można było wchodzić tylko miejscowym i to na specjalne zezwolenie. Jeszcze przed właściwą granicą były wybudowane podwójne lub nawet potrójne zasieki z drutu kolczastego tzw. ściana sygnalizacyjna, która po naruszeniu powodowała wszczęcie alarmu.
    - replika ściany w osadzie Buczyna koło Kwildy
Tutaj już oprócz pograniczników już nie miał nikt dostępu. Ten, kto by przeszedł przez zasieki, miał jeszcze sporo metrów do osiągnięcia granicy i był często wychwytywany. Do wychwytywania uciekinierów używano nie tylko samych pograniczników z psami, ale były zakładane pola minowe, gniazda karabinów maszynowych i inne przeszkody. W miejscach mniej dostępnych (naprz. w pobliżu osady Hamry) stosowano najbrutalniejszy sposób. SUP - samostaně utočící pes (samodzielnie atakujący pies). Te psie bestie nie były nikim ćwiczone i karmione tylko surowym mięsem. Psie budy były usytuowane tak, że kiedy uciekinier naruszył pierwszy zasiek drutu kolczastego, dochodziło do samowolnego otwarcia budy i dwa aż trzy psy wybiegały między druty. Nic żywego nie miało szans. Było to rozrywane przez te psie bestie. Po fakcie pogranicznicy w specjalnych ubiorach wciskali z powrotem psy do budy. Od tego brutalnego sposobu jednak ustąpiono w 70 latach XX stulecia z powodu częstego poranienia samych pograniczników. Dzisiaj na szczęście pograniczników już nie ma. Wymienili ich turyści, którzy mogą nawet odwiedzać miejsca po drugiej stronie granicy. Tak, jak w Dolomitach mamy pewną historię z I WŚ i fanów do odnawiana tej pamięci, tak i na Szumawie jest odnawiana ta smutna pamięć po wysiedleniu Niemców i nieszczęsnych 40 lat drutu kolczastego. Dla mnie, lubiącego historię z górami w tle, prawdziwe duchowe żniwo.
Na zakończenie tego wstępu jeszcze dodam chyba już ostatnią smutną informację. Te przepiękne dzikie lasy zostały w najwięcej chronionych miejscach (jest tutaj park narodowy) sporo zniszczone przez huragan Kiryl w roku 2007 i co nie zniszczył huragan, to dobił kornik drukarz. W górnych partiach gór można zobaczyć całe połacie martwego lasu w postaci wystających kikutów pni dawnych drzew. Ponieważ jesteśmy w parku narodowym, ochraniarze środowiska postanowili las pozostawić swojemu losowi z nadzieją, że przyroda sobie ponoć sama poradzi. Nie dochodziło tutaj do wycinki, którą znamy z naszych Beskidów. Kto będzie miał rację? Tego się ja już chyba nie dożyję, ale młodsi się o tym dowiedzą.

Cdn... relacja już ze samotnej wędrówki dołożona fotografiami. Smile



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 14-01-2016 09:19 PM przez Stasiu.

14-01-2016 09:17 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
mirek

*****


Postów: 6,609
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Oct 2008
Status: Offline
Post: #2
RE: Szumawa smutna i nieznana

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy relacji i foty,pisz dalej o historii tego regionu, historia a zwłaszcza historia okresu z przed I wojny jak i okres międzywojenny i II wojna mnie bardzo interesuje.



..To wódka? ? słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) ? Na litość boską, królowo ? zachrypiał ? czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.?
Michaił Bułhakow - Mistrz i Małgorzata
15-01-2016 08:04 AM
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Red-Angel

****


Postów: 127
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2015
Status: Offline
Post: #3
RE: Szumawa smutna i nieznana

Najpierw zgodzę się, że Szumawa jest mało znanym rejonem czeskich gór. Sam kiedyś się zastanawiałem czy w nie pojechać, ale wybrałem Rudawy Czeskie.

A teraz z czymś się nie zgodzę. Szumawa nie jest częścią Sudetów. Tak samo jak zdanie "Szumawa należy do grupy gór wzajemnie pospajanych nazwą jako Sudety. Nie jest to jednak jakieś pasmo górskie. (...) W RC jest Sudetami nazwany cały obszar górski (praktycznie po całym obwodzie Czech)" - Mam wrażenie, że to co Ty nazwałeś Sudetami, powinno nosić nazwę Masywu Czeskiego (Česká vysočina). Bo I Sudety i Szumawa należą do Masywu Czeskiego - jednostki geologicznej.



http://goryponadchmurami.pl/
15-01-2016 09:05 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
watażka

*****


Postów: 594
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Aug 2014
Status: Offline
Post: #4
RE: Szumawa smutna i nieznana

Takie zasieki jak na zdjęciu miałem i ja koło swojego domu nosiło to miano "sistiema" a broniło to nam Polaczkom wstępu do mlekiem i miodem płynącej krainy ZSRR. Oj rzeczywiście tragiczny, a może tragikomiczny czas naszej nie tak odległej historii.


15-01-2016 10:27 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #5
RE: Szumawa smutna i nieznana

Red-Angel napisał(a):
A teraz z czymś się nie zgodzę. Szumawa nie jest częścią Sudetów. Tak samo jak zdanie "Szumawa należy do grupy gór wzajemnie pospajanych nazwą jako Sudety. Nie jest to jednak jakieś pasmo górskie. (...) W RC jest Sudetami nazwany cały obszar górski (praktycznie po całym obwodzie Czech)" - Mam wrażenie, że to co Ty nazwałeś Sudetami, powinno nosić nazwę Masywu Czeskiego (Česká vysočina). Bo I Sudety i Szumawa należą do Masywu Czeskiego - jednostki geologicznej.

Wiesz Red, ja się prawie starałem jakoś informować, że Sudety to nie jest jakieś pasmo górskie jak naprz. Karpaty. Chyba źle się wyraziłem. W Czechach nazewnictwo Sudety jest pojmowane od obszaru, gdzie do II WŚ zamieszkiwała mniejszość niemiecka. Może mogłem powiedzieć, że Szumawa należy do Masywu Czeskiego ze względu geologicznego, gdzie jednak są i góry gdzie nie zamieszkiwała w/w mniejszość. Chciałem raczej kłaść większy nacisk na wzgląd etnograficzny. Sudeccy Niemcy zamieszkiwali i na Szumawie.



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 15-01-2016 11:59 PM przez Stasiu.

15-01-2016 11:57 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Red-Angel

****


Postów: 127
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2015
Status: Offline
Post: #6
RE: Szumawa smutna i nieznana

Sudety to jest pasmo górskie. Fakt, w Czechach ponoć mówi się Sudety na ten region, jednak w Polsce występuje on pod nazwą Kraj Sudecki (niem. Sudetenland) i co do tego nikt się już nie przyczepi Smile Bo nazwa Sudety dla Polaków ma jedno konkretne określenie - pasmo górskie.



http://goryponadchmurami.pl/
16-01-2016 12:45 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #7
RE: Szumawa smutna i nieznana

Dzięki jednak za przypomnienie. O Masywie Czeskim się mówi tylko w środowisku zaawansowanych. Normalny czeski śmiertelnik raczej kojarzy ten obszar ze Sudetami. innocent
Jeszcze dzisiaj lub jutro wsunę kolejną część. Jest tego sporo, ponieważ swoje przeżycie przekładam przewodnikiem, co nie jest mym pospolitym sposobem pisania relacji. Shy



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.
16-01-2016 01:09 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Oliwka

*****


Postów: 1,747
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Aug 2013
Status: Offline
Post: #8
RE: Szumawa smutna i nieznana

Ciekawa historia, co prawda smutna, ale dobrze jest wiedzieć co się kiedyś działo.
Podoba mi się przedstawienie kilku tematów. Czekam na cd. Smile


16-01-2016 09:11 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
swiru

****


Postów: 144
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Jan 2011
Status: Offline
Post: #9
RE: Szumawa smutna i nieznana

Zapodaj cd. bo się strasznie zajarałem. Dzięki za tak interesującą pierwszą część. Historia nie zawsze jest łatwa i przyjemna ale pouczająca. Historia magistra vitae.


17-01-2016 03:24 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #10
RE: Szumawa smutna i nieznana

Na pograniczu trzech państw

Pierwsze moje kroki prowadzą do najwięcej na południe wysuniętych gór Szumawy. Jedna z najcenniejszych lokalit. W tym celu dojeżdżam pociągiem aż na samą granicę do zanikniętej osady Nové Údolí (Neuthal/Nowa Dolina). Kiedyś osada miała z 250 obywateli, jednak niedawne czasy spowodowały jej zanik. Tutaj było można przejechać się pociągiem z Czeskich Budziejowic aż do Passau. Jednak za komuny ludność wysiedlono, pociągi kończyły w niedalekim 5 km położonym Stożcu i dalej na granicę jeździły tylko kontrolowane pociągi manipulacyjne po drewno. Parę metrów torów było wyrwanych. Wiocha Haidmühle już położona w Niemczech dalej funkcjonowała. Jednak w 1974 po niemieckiej stronie aż do miasteczka Jandelsbrunn (18 km) tory wyrwano. Dzisiaj się to okazuje jako błąd. Czesi po opadnięciu stalowej kurtyny obnowili trasę aż do Nowej Doliny. Nawet paru zapaleńców ze spółki Pošumavské jižní dráhy (Poszumawskie Koleje Południowe) wybudowało 105 m torów aż na samotną granicę, czym wytworzono najkrótszą międzynarodową kolej. W sezonie można się przejechać historycznym pociągiem a dla kolejowo zapalonych przejechać się na drezynie. W sezonie można wykupić bilet i przejechać się aż do samotnego Passau. Na odcinku bez torów po niemieckiej stronie kursuje autobus. Wspomnę, że na miejscu jest jeszcze muzeum nietradycyjnie umieszczone w wagonach i gospoda o znaczącej nazwie Wagon.
       
W tych miejscach wpływa do Czech Studená Vltava (Kalte Moldau/Zimna Wełtawa), która się tworzy 3 km za Haidmühle połączeniem trzech potoków. Ja jednak nie mam zbytnio czasu na odwiedzenie tego miejsca, pobuszowania w Haidmühle i wypróbowania piwka w Wagonie. Mam sporo do przejścia i wyruszam z kopyta. Jest grubo po 9:00 a mnie czeka więcej jak 30 km. Na szczęście startuję na wysokości 800 m. To mi się w Beskidach nie może przytrafić. Moim pierwszym celem jest osiągnięcie wierzchołka o nazwie Třístoličník 1311 m (Dreisesselberg/Trójstolicznik).
   
Po drodze zatrzymuję się przy pomniku Josefa Rosenauera. Był to inżynier leśnictwa i geodezji za czasów M. Teresy i Józefa II. Od młodości służył u panów szumawskich włosności ze Schwarzenberga. Ten zaprojektował tzw. Schwarzenberský plavební kanál (spływowy kanał Schwrzenberga). Pomnik jest w miejscu, gdzie kanał się rozpoczynał. Pierwsza część kanału miała długość ponad 40 km i służył na spławianie drewna opałowego do samotnego Wiednia. Był czynny od 1793 do 1962 roku. Jeszcze podam jedną daną techniczną - przeciętny spadek wynosił 2,5 promila (2,5 mm na 1 m długości). Za komuny kanał był w wielu miejscach poniszczony lub zaniesiony, aczkolwiek jest uznany za pamiątkę techniczną. Jednak znów zapaleńcy przyłożyli rękę do dzieła i obnowiono 11 km kanału.
   
Dalej daję nura w las. Tutaj cykliści nie mają dostępu i o tej porze roku jestem sam. Po chwili dochodzę do słupków z niebieskim paskiem oznaczających granicę Czech z Bawarią.
   
Lasu nie użyję sobie długo. Na stoku Trzystolicznika rozpoczyna się ta smutna wichrowo-kornikowa przygoda.
    - w dali widać od lewej Boubín (1362 m) i Bobík (1264 m)
O Boubinie i jego puszczy będę pisał później. Niebawem wyjdę na główną grań. Tam, po bawarskiej stronie, czeka na mnie schronisko.
       
Byłem przygotowany na wariant, że ze znanych powodów schroniska będą tylko po drugiej stronie. A ja tak lubię schroniska odwiedzać. Z tego powodu przezornie zaopatrzyłem się w twardą walutę. Najpierw jednak wychodzę na pobliskie skałki, które zwiększają pole widzenia. Z niecierpliwością oczekuję widoki na Alpy. Najpierw musiałem się przedrzeć przez rozjuchaną dziatwę. Nie wiem jak dzisiaj przebiega nauka w szkołach. Za moich szkolnych czasów to byliśmy na wycieczce w górach raz w roku. Teraz mi się wydaje, że dziatwa ma więcej wolnego niż wysiadywanie w ławkach na lekcjach. Z wierzchołkowych zdjęć pokażę trzy. Dwa w stronę Bawarii.
       
Na pierwszym dobre oko zobaczy alpejskie wierzchołki oddalone około 150 km. Widok nie jest powalający, jednak dla napełnienia duszy wystarczające. W dali jest widoczny więcej znany Watzmann (2713 m). Daremnie wypatruję mojego znajomego Dachsteina (też można go ponoć z tego miejsca zobaczyć). Na drugim zdjęciu jest widok w stronę bawarskich nizin i widać już raczej industrialną społeczność.
   
Z trzeciego ujęcia widać na czeską stronę. Tem mi przypomina, że pora też odwiedzić pobliski punkt gastronomiczny. Jest 11:30 i czas coś wypróbować. Oprócz rozjuchanej dziatwy, jest tylko paru turystów. Duże schronisko jest raczej puste, co jest dla mnie korzystne. Mam zasadę, że trzeba zawsze skorzystać z oferty. "Das Fräulein" podaje mi jadłospis. Przebieram tylko w nisko nakładowych pozycjach i wybieram nazwy według mego ograniczonego słownika. Wzrok kieruję do działu "Suppe". Pierwszą "gulaschsuppe" wyłączam, mam dosyć swojej. Interesuje mnie inna propozycja. Było tam coś napisane i dołączone "...Würstchen und Semmel". Coś z parówką i bułką może być. Do tego rzecz jasna napój turystyczny z Bawarii.
   
I taki był efekt mojego zamówienia. To "coś" była zupa grochowa. Smakowała fajnie i na przekór tego, że mnie kosztowała około 5 Euro. No cóż, na górach trzeba się umieć poświęcić. Czas jednak wyruszyć dalej. Czeka mnie graniówka z widokami na obie strony.
       
Kopczyki są w stylu tomturowego kolcok/iglok/szpilok. Drugie foto jest wstecznym widokiem na przed chwilą opuszczone schronisko. Kiedyś las, teraz widoki. I człowieku wybieraj co jest lepsze. Kolejnym punktem docelowym jest odwiedzenie Trojmezí 1325 m (Dreisessel/Trójmiedzy). Jak sama nazwa napowiada, jest to punkt styku trzech granic. Jeszcze nim tam dojdę, staram się zrobić przybliżone zdjęcie już prędzej wspominanego Watzmanna.
   
Ta kraina w dole to już Górna Austria, aczkolwiek jeszcze drepczę po granicy czesko/bawarskiej. Samotny trójstyk jest płytkim siodłem. Nic zaskakującego w płaskich górach.
       
Jest to mój trzeci osiągnięty trójstyk. Na mój wiek to mało, muszę nad tym popracować. Takie miejsca też mają swój urok. Od teraz zaliczam czesko/austriacką granicę. Gdzieś dalej mam napotkać dzisiejszy najwyższy punkt, najwyższy szczyt czesko/austriackiej Szumawy i piąty najwyższy w całej Szumawie - Plechý 1378 m (Plöckenstein/Plechy). Dreptanie jest wciąż takie same. Iglastą scenerią. Dla mnie coś nowego i dlatego się nie nudzę.
   
Odkrywa się Plechy. Dzisiaj to góra z widokami na wszystkie strony. Jeszcze niedawno temu był zaleśniony. W Internecie znalazłem parę zdjęć z przed 10 laty. Ta skałka była zanurzona w lesie.
https://cs.wikipedia.org/wiki/Plech%C3%BD
Trochę odpoczynku mi nie zaszkodzi. Otwierają się nowe widoki. Alpejki są jednak co raz mniej widoczne.
   
Z tego powodu wzrok kieruję do następnego celu. Z racji lepszego widoku schodzę trochę niżej. Tam, gdzie żółty szlak skręca nad Plešné jezero 1089 m (Jezioro Plechy).
   
Normalnie bym tutaj skręcił w lewo nad jezioro (nie to co jest widoczne, to jest jezioro zaporowe na Wełtawie - Lipno) i po jego odwiedzinach powoli szukał cywilizacji do wieczornej integracji i spania. W sumie jeszcze by to było 8 km. Jednak jestem tutaj też jako tropiciel śladów Jetika i jeden jest na Smrčině 1338 m (Hochficht/Świerczyna) i szkoda go tam zostawić. Na fotografii to jest ten kopczyk przede mną, tam gdzie widać nartostradę. Suma sumarum tam i z powrotem do tego miejsca to jest jeszcze dalszych 6+6 km. Spostrzegam jak by Świerczyna była z innych gór. Huragan ją nie dotknął i kornik nie miał szans.
   
Schodzę do siodła zwanego Austriacka Droga (1020 m). Tutaj można przejechać na rowerze z Czech do Austrii i odwrotnie. W danej chwili jest tutaj pusto. Za sobą zostawiłem iglaste góry i teraz znów wędruję w normalnym lesie. Na szczęście na Szumawie nie ma misiów i dlatego w pod wieczór mogę czuć się wyluzowany. Widoki ponownie otwierają się dopiero na przedwierzchołku Świerczyny - Hraničník 1283 m (Reischelberg/Granicznik).
   
Z lewej widzimy górę Plechy, na prawo już raz wspominane Boubin i Bobik. W środku, daleko w tyle są kolejne wierzchołki Szumawy. Tam będę wędrował za parę dni. Na właściwy szczyt muszę jeszcze trochę podreptać. Samotny wierzchołek niczym specjalnie się nie wyróżnia.
   
Praktycznie jestem na jednym końcu Szumawy. Z tego miejsca ku południowemuwschodzie teren powoli się obniża, żeby we Wyższobrodzkim Przesmyku opuścił te góry. Jeszcze z innej strony jest znana Świerczyna. Raczej jej austriacki imiennik - Hochficht. Jest to ponoć duży i znany ośrodek narciarski (w 80 latach odbywały się tutaj nawet dwa Puchary w narciarstwie alpejskim). Widziałem górne stacje. W październiku jest tam cicho i pusto, jak to zwyczajnie bywa w takich ośrodkach. Zastanawiam się nad tym absurdem. Z jednej strony zaraz przy granicy ludziska jeździli sobie na nartach lub turyści odwiedzali schronisko (to na Trzystoliczniku), z drugiej strony gdzieś 2 - 3 km w dół od granicy były druty, gdzie można było być zastrzelonym. Czas mnie nagli. Trzeba mi z powrotem powrócić do połowy stoku Plechiego. Czeka mnie przedostatni cel - Jezioro Plechy. Jedno z ośmiu (po czeskiej stronie jest ich pięć) polodowcowych jezior. Z czasowych powodów nie idę górną ścieżką (musiałbym z wierzchołka). Ponoć jest z niej ładny widok na jezioro. Ja drepczę dolną ścieżką i jezioro mi się odkrywa dopiero, kiedy do niego dochodzę.
   
Jezioro Plechy kiedyś służyło do nawadniania spływowego kanału Schwrzenberga. Za komuny do roku 1978 miała tutaj siedzibę 14. kompania Straży Granicznej w byłym schronisku. Potem kompanię przeniesiono do niższych miejsc, ścianę sygnalizującą też niżej i jezioro zostało za drutami osamotnione. Po jednym turystycznym następuję do ostatniej fazy tego dnia. Trzeba mi zejść do wiochy Nová Pec (Nowy Piec). Tam mam zarezerwowany nocleg.
   
Jak o noclegu mowa, to jeszcze podam jedną informację dla amatorów spania pod gwiazdami. W Parku Narodowym Szumawa są w odstępach jednodziennego pochodu w pobliżu głównego szlaku porobione "awaryjne pola noclegowe". Są to miejsca, gdzie można legalnie zanocować pod warunkiem, że tylko na jedną noc, bez rozpalenia ogniska i tylko w dobie od 18:00 do 9:00. Ma to swą wygodę. Nie trzeba długo dreptać do doliny. Jedno takie widzimy na zdjęciu trochę niżej pod jeziorem. Drugie takie widziałem na początku w Nowej Dolinie.
   
Inną charakterystyką Szumawy są długie wyasfaltowane drogi rowerowe. Są to byłe drogi, którymi pogranicznicy jeździli do służby. Długie i łagodne. Co jest idealne dla cyklistów, nie musi być też dobre dla piechurów. Takie dreptanie 5 km pod koniec dnia sporo odbija stopy i turyście się czas wydłuża. U celu jestem po 19:00 już o zmroku. O tym, że nocowałem w chałupie podobnej tej z Filipki, to już inne dzieje. Zaznaczę tylko, że rozmawiałem z miejscowymi, w kuchni przy piecu z dodatkiem żywej wody własnej tamtejszej produkcji, do późnych nocnych godzin.
   
Od bawarskiego napoju turystycznego informuję, że cdn....



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 17-01-2016 07:16 PM przez Stasiu.

17-01-2016 07:15 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
watażka

*****


Postów: 594
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Aug 2014
Status: Offline
Post: #11
RE: Szumawa smutna i nieznana

Stasiu nieźle nadreptałeś tej jesieni za tymi Yetikami, i miejsca jak widać nie koniecznie oblegane przez turystów odwiedziłeś, oj czuję że dowiemy się o wielu ciekawych nieznanych nam górkach w Czechach.
Czy zawsze sam byłeś, czy może znajdywałeś kompanów???


17-01-2016 08:56 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #12
RE: Szumawa smutna i nieznana

Na Szumawie dreptałem sam. Sad To samo mi się trafiło w listopadzie w Izerach. kwasny Wypada mi się poskarżyć. innocent



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.
17-01-2016 09:06 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Stasiu

*****


Postów: 17,631
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Mar 2008
Status: Offline
Post: #13
RE: Szumawa smutna i nieznana

Kto zna trochę czeski język i jest zainteresowany, to przedkładam strony Internetowe gdzie można przeczytać, jak to wyglądał z tym pociągiem manipulacyjnym do Nowej Doliny:
http://opona.lahvista.cz/vlakem_za_draty.html

I jeszcze jedna strona. Jak funkcjonowała sygnałka (ściana sygnalizacyjna) i służby letnie i zimowe jednej kompanii:
http://opona.lahvista.cz/slouzim.html



Góry się nie zdobywa, góry nas wpuszczają.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 17-01-2016 10:15 PM przez Stasiu.

17-01-2016 10:13 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
yoter

*****


Postów: 1,094
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: May 2009
Status: Offline
Post: #14
RE: Szumawa smutna i nieznana

Z Twojej relacji Stasiu aż tak smutno się nie prezentuje. Dzieje tych stron zakręcone. Czekam na cd.



góry to początek nieba
19-01-2016 10:36 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
tomtur

*****


Postów: 7,585
Grupa: Zarejestrowani
Dołączył: Oct 2006
Status: Offline
Post: #15
RE: Szumawa smutna i nieznana

Kiedyuhm



"Bo właśnie tam wiem po co żyję."
19-01-2016 07:06 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Zacytuj ten post w odpowiedzi
Odpowiedz  Napisz temat 



Pokaż wersję do druku
Wyślij ten temat znajomemu
Subskrybuj ten temat | Dodaj ten temat do ulubionych

Skocz do: