Bracie Pawle, nauczaj. Nasz zakon Boazerjików Wąskich zawsze chętnie przyjmuje słowo od braci i sióstr Zakonu Moheroholików.

Bracia i siostry w skiturze. To miała być leniwa niedziela, ale nic z tego nie wyszło. Zamiast słodko spać, skuszony planami znajomych jechałem do Popradzkiego Plesa. Pogoda równie beznadziejna jak dzień wcześniej - błękit i ani kropli deszczu. Makabra.
Samochód został na parkingu, a ja samotnie (reszta ekipy uzbrojona w rowery miała dopiero dotrzeć) pomknąłem (za dużo powiedziane jak się ma narty i buty przy plecaku) asfaltem do schroniska przy Popradzkim Plesie. Najmilej wspominam miejsca, gdzie woda płynęła wzdłuż drogi - przyjemny chłód. W drodze do schroniska mijam "aż" dwie osoby. Strach pomyśleć co dzieje się teraz na drodze do Moka. Przy schronisku śniadanie w palącym słońcu. Docierają znajomi rowerzyści z nartami. W górę trochę się namęczyli, ale zjazdu na parking już im zazdroszczę.
Drogę przez las pokonujemy w akompaniamencie ptaków i potoku.     Głazy, którymi usłana jest Dolina Złomisk nie są idealnym terenem do szybkiego poruszania się w butach turowych. Dobrze, że tym razem zdecydowaliśmy się na podejście w zwykłych butach. Oślepiająco białe szczyty wznoszące się nad wiosennymi już Złomiskami, błękitne niebo, upał.                
Nad Zmarzłym Stawem Mięguszowieckim (Ľadové pleso v Zlomiskách) robimy dłuugie leżakowanie. Przed nami zima.     Śnieg wokół stawu jest zbyt miękki, żeby iść pieszo. Zakładamy foki i okrążamy staw w kierunku progu Żelaznej Kotliny. W górnej części progu musimy odpiąć narty, przejść kawałek po trawie i kamieniach. W Żelaznej Kotlinie ponownie zakładamy narty.     Podejścia na przełęcz nie będę miło wspominał. Zero wiatru, rozgrzane powietrze ani drgnie, gorąco jak diabli, jak w piekarniku. Dopiero parę metrów poniżej przełęczy wieje delikatny, zbawienny wiaterek. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót już z daleka przyciąga wzrok. Kanciasta, niedostępna bryła. Z przełęczy wygląda jeszcze ciekawiej - potężne płyty ułożone warstwami tworzą ostro zakończony grzebień. Piękny!
Z przełęczy zjeżdżamy w ciężkim, mokrym śniegu. Dopiero po przejściu pasa kamieni na progu Żelaznej Kotliny mamy piękny wiosenny zjazd. Na trawniku nad stawem leżakujemy po raz kolejny.
Schodzimy.        

Ten post był ostatnio modyfikowany: 09-06-2010 06:01 AM przez paaulo.

Paweł! Wykończysz mnie swoimi relacjami.

http://www.gorskiswiat.pl/forum/attachme...?aid=31603

Żelazne Wrota!!! Moja Wielka Miłość!!!

Pięknie!

Po stokroć pięknie!!!

Bóg zapłać

Pawel, przejdz teraz z koszykiem - moze na tace co rzuca

..doś tak Wam sie udały te tury ...bajka..

Żelazne Wrota!!! Moja Wielka Miłość!!!

Cieszę się, że tak trafiłem.

Lepiej nie, jeszcze nas tak jeden opodatkuje.

no tak.. dobrze, żeś czujny..

Ten post był ostatnio modyfikowany: 09-06-2010 08:34 PM przez marycha.

http://www.gorskiswiat.pl/forum/attachme...?aid=31600 To zdjęcie genialne.

No, foty miażdżą !

Pawle foty robisz przednie... prawie nadążają za Waszymi harcami w górach wszelakich... dopiero udało mi sie przeczytać wszystkie te relacje do końca... wielkie gratule

ps. weekendowe wypady w Tatry to jest największa zaleta Krakowa

Protestuję Znam większe zalety Krakowa

No tak.... masz rację. kolejna zaletą tego grodu są Krakowianki

Na szczęście nawet tydzień przed Świętami psa wyprowadzić trzeba.

       

trzeba było się podpiąc do Igreka, dużo siły ma to by Was ciągnął
gdzie to bywaliście??

Piękna relacja ;P
Widzę kątem oka armatki śnieżne? Czy mi się zdaje?

Armatki były, a jakże. Korzystając z dobrodziejstw -14st pełną parą śnieżyły stok.
W Myślenicach na nieczynnym jeszcze Zarabiu byliśmy.