Kiedy o 11.30 wyrusza się z parkingu, cel może być tylko jeden - Gęsia Szyja. Nigdy tam nie byłem, cel zawsze wydawał mi się mało atrakcyjny.
Ekipa tak jak tydzień wcześniej trój osobowa. Mijając spacerujących ludzi, dzieci ciągnięte na sankach, docieramy na Rusinową Polanę. Stąd podchodzimy już stromiej do celu naszej wycieczki.
Z zadowoleniem obserwujemy śnieg na szlaku, 15cm świeżego na twardym podkładzie. Warunki do zjazdu świetne.
I tu zaczyna się moje zaskoczenie.
Jak już wspomniałem idę tamtędy pierwszy raz. Miejsce jest na prawdę bardzo sympatyczne. Szlak wiedzie dość wąskim, lesistym grzbietem. Po obu stronach szlaku las opada dość stromymi stokami. Jest pięknie.
Osiągamy wierzchołek przykryty grubą warstwą wywiewanego w tym miejscu z lasu śniegu. Po paru akrobacjach i przepięciu, jesteśmy gotowi do zjazdu.
Najpierw zjeżdżamy przykrytą puchem polanką, następnie przecinką przez las, aż w końcu szeroką polaną sprowadzającą nas do Rusinowej Polany.
Zjazd bardzo przyjemny. Zadowoleni wjeżdżamy w las, na szlak prowadzący na parking.
Po południu spotykamy się z sądecką reprezentacją biegówkową - Gosią, Maćkiem i Krzyśkiem. Rozstajemy się z silnym postanowieniem dalszego uzależniania się od narciarskich wędrówek.
Czas wracać do domu.