Ale śniegu napdało ! To ja na moich biegówkach daleko bym nie zaszedł. Choć w niższych górach też jest go sporo - byłem na Prechybie to momentami było go ok 1 metra.

Ciekawie jak się na takich skiturach jeździ? Muszę kiedyś spróbować.
Bo to takie krótkie nartki? Tak?

Śniegu pierzyna.
Brawo nartowicze!

Gandzia, narta turowa ma normalną długość, tak jak zjazdowa. Jest lżejsza od zjazdowej i przeważnie szersza - większa powierzchnia przydaje się w miękkim śniegu.
Inne są też wiązania, ale to już inna bajka.
Zestaw turowy może być używany również przy wyciągu (na boisku :-P).
Chętnie odpowiem na Twoje pytania.

Mieciur, śniegu było aż za dużo. Mnóstwo niesamowicie lekkiego puchu o zerowej nośności. Jak dalikatne pierze. Często do połowy uda wjeżdżalem, raz nurkowałem pod powierzchnię.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 16-02-2009 10:34 PM przez paaulo.

Ale biało Super się bawicie!

Zoe, jeździsz na nartach, dlaczego nie spróbujesz na turach? To prawie tak samo tylko trochę inaczej
No i w Tatrach można

Zima w pełni sił. W Tatry nie ma co jechać, poczekamy na lepsze warunki. Po raz trzeci tej zimy wybór pada na Królową Beskidów. O 8.30 ruszamy w trójkę z Przywarówki. Szlak o dziwo przetarty, ślady wyglądają na wczorajsze. Niestety szybko okazuje się, że nasi poprzednicy zmienili plany i zawrócili. Przed nami las babiogórski w obfitej zimowej szacie, bez żadnych śladów. Przecieranie szlaku czas zacząć.
Zgodnie z zasadami rządzącymi przyrodą, śniegu przybywa z każdym metrem. Jest pięknie. Cisza, wolno padający śnieg. Dochodzimy do strumyka, który w grudniu trzeba było bardzo uważnie przekraczać (kamienie). Teraz jest on przykryty grubą warstwą śniegu. Omyłkowo zbyt wcześnie obniżamy się do strumyka. Musimy iść z jego biegiem w górę jakieś 150m. Dzielnie walczymy z zaspami przykrywającymi strumień i w końcu osiągamy szlak po jego drugiej stronie. Stąd szlak wznosi się stromiej w górę. Mijamy drewniany "szałas" i podążamy w stronę błękitu przebijającego się spośród chmur. Las przerzedza się, ale nie daje za wygraną - żegna nas zaspami niewiele mniejszymi niż te ze strumyka. Podziwiamy lśniący bielą grzbiet Babiej, a nad nim błękitne niebo. Niestety widać też nadciągające chmury. Jest dość ciepło, znacznie cieplej niż na dole. Wygląda na to, że trafiliśmy na inwersję. Obchodzimy bokiem kociołek z ruinami schroniska. Łapie nas gęsta mgła, wszystko zlewa się w jednolitą biel. Wykorzystujemy to na przerwę śniadaniową. Na szczęście po paru minutach trafiamy na okienko we mgle i zmierzamy dalej w kierunku szczytu. Napotykamy się na namiot, rozmawiamy chwilę z jego mieszkańcami. Później już wspólne szczytowanie. Zanim zdążyliśmy przygotować się do zjazdu, na szczycie zrobiło się tłoczno. Weszła grupa podążająca naszymi śladami na rakietach i ekipa idąca z Krowiarek.
Czas zjeżdżać. Mgła szczelnie otulająca szczyt utrudnia zjazd - skutecznie oszukuje błędnik, wszystko zlewa się w jednolitą biel. Na wypłaszczeniu przed lasem ponownie świeci nam słońce. Szczyt do końca dnia pozostaje już w chmurach. Przed nami świetny zjazd przez las. Przy samochodzie 100% załogi melduje się z uśmiechem na twarzy.

I jeszcze kilka:

mmm, cudnie... dzieki za relacje i fotki! na babiogorskie powietrze w pudeleczku czekam w pon.
Pozdrowienia cieplutkie!

Babia góra, niezwykłe miejsce gdzie dawno nie byłem
Niewiele zabrakło abyśmy się spotkali na tym szlaku niestety pierwotne plany trochę się zmieniły i wyjazd został przesunięty najprawdopodobniej o dwa tygodnie.
Ta relacja ukazała co mnie ominęło i dopiero teraz widzę jak wiele straciłem

Mam nadzieję, że nasze drogi niebawem się skrzyżują
Dzięki za opis i ładne fotki - do zobaczenia na szlaku

Ten post był ostatnio modyfikowany: 22-02-2009 01:36 AM przez Lelko.

Fajna przygoda paaulo. Babia to chyba idealny kopczyk na tego typu wycieczkę. Tylko pozazdrościć

Babia zimą... mmmmm rozmarzyłam się... ja też chcę!!
Paaulo, KasiaA - fajna wycieczka, świetne fotki...

Zima w pełni sił. [...]... podążamy w stronę błękitu przebijającego się spośród chmur.[...] Później już wspólne szczytowanie. [...] Mgła szczelnie otulająca szczyt utrudnia zjazd - skutecznie oszukuje błędnik, wszystko zlewa się w jednolitą biel.

Krótki, ale jakże pełen zimowych i górskich treści opis (z nutką erotyzmu ). Pięknie.

Zdjęcie nr 5/66: rozmarzyłem się.
Zdjęcie nr 7/66: zupełnie jakby z chmur ułożyła się piramida Kieżmarskiego Szczytu.

Cieszę się, że podobają Wam się zdjęcia i relacja.
Gosia, nie widzę problemu. Trzeba się tylko wybrać.
Maciek, całe podejście minęło nam pod znakiem sprośnych dowcipów, to pewnie dlatego. A 'Kieżmarski' z Babiej nie codzień widać. Warto było, to był bardzo fajny dzień.

Tylko napiszę... byliście w swoim żywiole no i te fotki.. dziewiczy śnieg i zakładanie śladu... pięknie

Pablo, jeżeli Twoje plany nie uległy zmianie, to za tydzień i Ty tego zakosztujesz.