W piątek późnym wieczorem po zakończonej sukcesem walce z korkami dotarliśmy do Zakopanego. Z Kuźnic startujemy dopiero koło 20.45. Idzie z nami moja siostra, to jej debiut na turach.
W Kuźnicach śniegu jest naprawdę sporo, aż miło popatrzeć. Nasza droga przez las urozmaicana jest "lawinami pyłowymi" schodzącymi co chwilę z drzew. Śniegu coraz więcej, za kołnierzem również.
Po wielu "daleko jeszcze?" docieramy na przełęcz. Stąd już coraz bliżej do ciepłego schroniska. Światła Betlejemki informują, że już naprawdę niedaleko.
W sobotę ruszamy na spacer w stronę Pojezierza, to jedna z niewielu możliwości przy tych warunkach śniegowych.
Trasa naszego spaceru pokrywa się z trasą zawodów, ustępujemy miejsca zawodnikom, bez względu na barwy klubowe. Od stacji kolejki podchodzimy jeszcze trochę stokiem narciarskim (nieczynnym z powodu zbyt dużych opadów śniegu), zjeżdżamy. Wracamy w okolice schroniska, dopingujemy naszych forumowych kursantów. Dalszą część ich walki z szczeliną lodowcową obserwujemy już z nad placka po węgiersku.
O 17.00 ogłaszają lawinową czwórkę.
Wieczór mija nam na długich i niezwykle ciekawych rozmowach z naszym współlokatorem. Tatry, Azja, Nepal, Indie, Kanada. Późnym wieczorem dołączają do nas nasi kursanci. Wieczorna imprezka trwa nadal.
W niedzielę po śniadaniu ruszamy do Kuźnic. Nartostrada przysypana świeżym śniegiem. I tak jest nieźle, wczoraj przejechało tędy ~140 zawodników. Dzięki.
Na polanie wreszcie puch w ilościach pozwalających na przyjemny zjazd, kilka zakrętów.
Do Kuźnic docieramy zadowoleni. Wyjazd zupełnie inny, mało satysfakcjonujących zjazdów, dużo jazdy przetartym wąskim śladem, ale mimo to pięknie było.