Witam,

wybraliśmy się z żoną na zakończenie sezonu 2019 w Tatrach na drogę która chodziła mi po głowie dość długo. Zawsze jednak, wygrywały drogi dłuższe, trudniejsze. W październiku 2019 była piękna, iście letnia pogoda. Zapadła decyzja - zróbmy w końcu tą Sprężynę

26.10.2019

Pierwszy wyciąg dość łatwy, po dobrych chwytach i stopniach.



Drugi wyciąg ( kluczowy ) to start czujną płytką by w końcu dojść do cruxa czyli okap. Mało miejsca, mało dobrych stopni i do tego spora ekspozycja może dla wielu być zbyt dużym wyzwaniem. Okap pokonuję od lewej strony, następnie trawersuję w prawo. Puszcza bezproblemowo



Trzeci wyciąg to już tylko formalność.
Jeszcze zjazd. Można zjechać diagonalnie do początku drogi, lub prosto w dół ... i najlepiej tak, dlaczego ?
BO WARTO!



Na koniec, jeszcze film -
https://www.youtube.com/watch?v=XwY2cvwpxDE

Dzięki

Efektownie to wygląda, ale nigdy do takiej pozycji macania skały nie doszedłem. Chyba dlatego, że w młodzieńczych latach nie miałem sposobności i potem, jwk już mogłem, to już nie mogłem. Nie darmo się mówi, co w młodości się nauczysz, to na stare lata jako byś znalazł.
Trudno mi się tutaj wypowiedzieć, ponieważ doszczętnie nie jestem obeznany w tej czynności.

Michale, przyjemnie się oglądało, dzięki

I czekamy na następne

Po pokonaniu trudności drogi



Ostatni wyciąg.



Powrót do podstawy ściany.

Dyndanie na linie na tle Giewontu. Bezcenne. Szacun.

Wiesz Romanie, wygląda na to, że Michał lubi się wspinać zwłaszcza dlatego, żeby zrobić ujęcie dyndającej żony na linie z tłem gór. Szkoda, że nie znamy wypowiedź tej dyndającej kobiety, ponieważ wyhamować i ustawić się do tego typu zdjęcia też trzeba sporo wysiłku i samozaparcia.

Są i tacy, co lubią dyndać