Post scriptum do "Tragedii na Małym Jaworowym Szczycie w 1910 roku" (post nr 38 i 46)

                                                          Słów kilka o Klimku Bachledzie

          
                                      
                   Klimek Bachleda (zdjęcie z "Księgi Tatr" J.Kurka)                        

         Klimek Bachleda urodził się w 1849 roku  na Bachledówce koło Kościeliska. Od najmłodszych lat, jako nieślubne dziecko, szedł przez życie sam, służąc u bogatych gospodarzy. Jako młody chłopak, w okresie epidemii cholery zajmował się grzebaniem zwłok. Kiedy w Tatry zaczęli przyjeżdżać turyści, brał udział w wielu wyprawach najpierw jako tragarz, a później jako znany już i ceniony przewodnik ? opiekun. Posiadał niezwykły zmysł orientacji i dar wyszukiwania przejść w niedostępnym terenie. Znał Tatry jak mało kto. Dlatego szybko otrzymał tytuł przewodnika pierwszej klasy. Wędrował po górach z wieloma znanymi postaciami tamtych czasów; z Chałubińskim, Karłowiczem i innymi. Jako pierwszy stanął na wielu tatrzańskich szczytach, między innymi; na Staroleśnym Szczycie z Kazimierzem Przerwą ? Tetmajerem, Tadeuszem Żeleńskim (Boyem) i innymi w 1892 roku, na Ganku z Władysławem Kleczyńskim w 1895 roku., na Rumanowym Szczycie z Januszem Chmielowskim w 1902 roku.

         Kiedy w 1908 roku zrodził się pomysł stworzenia organizacji ratunkowej, Klimek wraz z Mariuszem Zaruskim, Mieczysławem Karłowiczem i innymi brał czynny udział w powołaniu tej instytucji do życia. Tragiczna śmierć Karłowicza (post nr 33) sprawiła, że prace nad zrealizowaniem tego zamiaru nabrały tempa i dzięki datkom polskiego społeczeństwa, w dniu 29 października 1909 roku powstało Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Mariusz Zaruski doceniając zasługi, niezwykłą osobowość Klimka oraz umiejętności taternickie właśnie jemu chciał powierzyć naczelnikostwo Pogotowia. Klimek jednak z wrodzoną skromnością nie przyjął tej propozycji. Zgodził się natomiast zostać zastępcą Zaruskiego.

           Tragiczna śmierć króla przewodników tatrzańskich wstrząsnęła całym polskim społeczeństwem. W jego pogrzebie uczestniczył kilkutysięczny tłum ludzi. W całym Zakopanem biły dzwony w kościołach.

         W pierwszą rocznicę śmierci Klimka, w Dolinie Jaworowej, na olbrzymim głazie, niedaleko Żabiego Stawu, została umieszczona pamiątkowa tablica ufundowana przez Akademicki Klub Turystyczny we Lwowie. Zaprojektowana ona została przez zakopiańskiego rzeźbiarza Wojciecha Brzegę. Uroczystego odsłonięcia dokonał Mariusz Zaruski. Kiedy w 1936 roku utworzono pod Osterwą Tatrzański Symboliczny Cmentarz, tablicę tam właśnie przeniesiono, gdzie pozostaje do dziś.
                                            
         Chciałbym na koniec przytoczyć słowa Bolesława Chwaścińskiego zawarte w jego książce zatytułowanej "Z dziejów taternictwa". Tak on pisze o Klimku Bachledzie:  "Jego prawość charakteru budziła powszechny szacunek, a ogromne doświadczenie górskie sprawiało, że był autorytetem dla taterników. Jego jako jedynego przewodnika, poproszono w 1902 roku na naradę w sprawie podniesienia polskiego taternictwa.
         Wysokie poczucie obowiązku, dobrowolnie na siebie przyjętego, kazało mu w północnej ścianie Małego Jaworowego Szczytu przejrzeć jeszcze przed odwrotem żleb, w którym znalazł śmierć. Klimek Bachleda przeszedł do dziejów Tatr nie tylko jako największy przewodnik, ale także jako przykład ofiarności człowieka, niosącego w ciężkich warunkach rozszalałej przyrody górskiej pomoc drugiemu..."



   To już koniec opowieści sprzed stu lat. Dziękuję za cierpliwość. Dam Wam teraz trochę odpocząć od tych powtórek z historii.

Ten post był ostatnio modyfikowany: 12-03-2008 08:42 PM przez maciek.