Górskie Forum Dyskusyjne - Górski Świat

Ja?nigdy... po prostu lubię się czasem podroczyć...

i ja chciałbym wtrącić swoje 3 gr do progu na Kościelcu. Historia moja zaczęła się gdy byłem pierwszy raz w Tatrach 2,5 roku temu i mi się spodobał strasznie jego widok z Gąsienicowej Czarny Staw itd. Postanowiłem że "kiedyś tu wróce". Potem wszystko się układało przeciwko niemu az w koncu udało mi się go odwiedzić. Szczyt jest po prostu boski i wspaniały. Prawdę powiedziawszy to zrobił na mnie większe wrażenie niż Orla, ale może dlatego że wchodziłem na niego po przepracowanej nocce i naglym pomyslem wypadu w Tatry. Gdy podszedłem do PROGU/rynny pomyslalem oj moze byc krucho, tym bardziej ze bylem sam na szlaku od Murowanca nikogo nie spotkalem (polowa czerwca - tuz przed urlopami i wakacjami -najlepszy czas na wyjazdy) jeszcze bardzije przygnębiły mnie poustawiane znicze - fakt że Ktoś nie przekroczył Progu... Jednak udało mi się wejsc i moglem napawac się pięknem Kościelca Na Orlej nie mialem praktycznie strachów tego typu wiec uwazam ze Pró jest subiektywny - zalezy od nastroju, pogody itd. Ale na pewno nie za trudny dla normalnego (nie przeciętnego!!) górskiego turysty. Więc zachęcam do wejscia na Kościelca

Witaj srebr ciekawie piszesz, a może chciałbyś coś powiedzieć o sobie
tu: http://www.gorskiswiat.pl/forum/showthre...9#pid26139
pozdr

To prawda. Było tak: Lipiec, godzina 17.00 jestem na Karbie i patrzę na Kościelec. Patrzę i myślę. Liczę czas wejścia, zejścia, powrotu od Murowańca i do Kużnic. I nijak mi nie wychodzi, że będą na dole o czasie. A wracać przy dźwięku pomruków niedzwiedzi - nie lubię.
Kościelec słuchając moich rozterek wziął sprawy w swoje ręce. Zesłał deszcz. Eh...
Mam nadzieję, że kiedyś - będąc na Jego szczycie - podziekuję Kościelcowi za rozwiązanie moich wątpliwości.

Jak szedłem pierwszy raz na Kościelca też się o tym "progu" nasłuchałem i miałem obawy. A jak stałem u jego podnuża to mało ze śmiechu nie pękłem, bo ten "próg" mógłby mnie przerazić kiedy miałem 8 lat. Nie jest to wybitna trudność do pokonania. Idź smiało i nie pękaj, będzie dobrze.

ten prób to mit tak samo jak mega dziura na Granatach i masakryczna galeryja na Chłopka ludzie lubia takie budzące grozę farmazony

golanmac nie kazdy jest taki wspanialy jak ty. Góry są piekne, a wy sobie z nich najzwyczajniej drwicie!

Zapewniam Cię droga aldonko że nie ośmielił bym się drwić z gór. Co innego pytania o wyimaginowane trudności

A ta twoja wcześniejsza wypowiedz?
Gdzie sie nie czyta, to piszą o progu na Koscielcu. Sama wychodzac na niego tamtej jesieni nie osmieliłam się sforsować tych końcowych trudności, a tak było blisko do szczytu. Na wyciągnięcie reki

Aldonko! Nic nie rób na siłę. Musisz wyczuć głos swego serca i rozumu. Wysłuchaj co do Ciebie mówi góra, na którą idziesz. Może się będę powtarzał, ale nie jest wstydem, kiedy zawczasu zawrócisz. Jeżeli czujesz, że na Kościelec nie masz sama siły, to poproś o pomoc. Przestrzegam jednak przed frajerami, którzy nie mają pokory.

Witam

Masz rację Stasiu wycof nie jest wstydem. Jest dowodem (tak jak mówisz), że rozmawiałeś z górą i wysłuchałeś tego, co do Ciebie mówiła.

W tym roku udało mi się zaliczyć Kościelec. Rok temu wyprawę zakończyłem na Karbie gdzie dopadło nas załamanie pogody. Próg sam w sobie nie jest trudny, trzeba tylko znaleźć odpowiednie miejsce dla nóg i mieć szeroki krok Dla niektórych przeszkodą może być też odcinek szczytowy. Ostatnie kilkadziesiąt metrów wymaga użycia rąk. Widziałem osoby (m.in. moja żona) które wolały nie wchodzić na sam szczyt. Widziałem też takich, którzy zawracali zniechęceni przeszkodą w postaci progu. Warto zastanowić się nas swoimi możliwościami i umiejętnościami.

Ogólnie mówiąć niech żyje Kościelec. W sobotę dotarłem z koleżanką pod Karb. No i osiągneliśmy bardzo dobry czas zejścia nad Czarny Ubranie do tej pory suszę

Ano! Niech żyje. Wycofów już kilka zaliczyłam z różnych przyczyn. Czy on mnie nie lubi?

Może się tylko droczy z sympatii